Nog geen week geleden zat ik in een zweethut. Ik hou ervan. Fijne rituelen, naar binnen keren én verbinding maken tegelijkertijd. En je overgeven aan al wat komt. Verbonden zijn jezelf. Ik kan het echt iedereen aanraden. Ahe!
En dit gezegd hebbende komt het woordje LOSlaten alweer naar boven. Want als ik even snel aan iemand vertel wat dat nou is en doet, zo’n sweatlodge, dan komt dat woord ‘loslaten’ altijd even langs. Maar het klopt niet. Want weet je, als je elke keer dat je zo’n hut in gaat hetzelfde wil loslaten, dan kan frustratie de zweethut binnen glippen. En we weten allemaal dat de stem van frustratie een beetje bitter is. En dat frustratie graag een potje vecht. “Zo jongedame, alweer zus en zo loslaten? Mmmm. Dit heb ik eerder gehoord”. Mijn conclusie: loslaten is niet de weg. Loslaten is hard werken.
Zou het niet fijner zijn om te omarmen wat er is? Al je gedachten, belemmerende overtuigingen, ervaringen en shit. Jezelf toestemming geven dat te doen? Laten we het TOElaten noemen. En ik weet niet wat dit woord met jou doet, maar bij mij is het ‘moeten’ er nu af. Het klinkt wel opluchtend… Frustratie left the building.
Toelaten is alles er laten zijn om het vervolgens anders vast te houden. Niet wegduwen. Wel ernaar kijken, registreren. Zonder oordeel. Zonder het te willen veranderen. En zonder je erdoor mee te laten slepen. Toelaten is niet altijd makkelijk hoor. En misschien voel je nu al de tranen opkomen. En dat is okee. Tranen toelaten is cool. Want tranen zijn de wasmachine van de ziel (dankjewel @arjenvergeer).
En nu we toch lekker bezig zijn met woorden: er is ook nog zoiets als OVERlaten. Ouders van pubers weten als geen ander dat dat wel een dingetje is. Iedereen heeft recht op zijn eigen shit, fouten en herstelkracht. Dus kinderen en jong-volwassenen ook. Niet loslaten, die leukerds, maar overlaten. Aan zichzelf.
En overlaten doe ik ook op een andere manier. De zorg voor mijn jongste gaat altijd door. De liefde is oneindig groot. Haar hulpvraag ook. Samen met haar vader zorgen we voor haar. Maar een groot deel van de zorg hebben we overgelaten. Overgelaten aan haar begeleiders die haar geven wat ze nodig heeft.
Overlaten en toelaten hebben heel veel met elkaar te maken. Zonder het idee toe te laten dat jouw pubers het zelf kunnen, kan er van overlaten geen sprake zijn. En: zonder de gedachte toe te laten dat ik (de liefde voor) mijn dochter ook anders kan vasthouden, had ik nooit kunnen overlaten en een andere – heel mooie – manier kunnen vinden om moeder van mijn dochter te zijn.
Enne…. had je niet veel tijd om dit hele verhaal te lezen, dan had je aan de visual kunnen zien wat loslaten, toelaten en overlaten met verbinding doen. Verbinding met jezelf én anderen. Een plaatje kan het zo simpel maken. Love my job!
Tekeningen werken écht: Duidelijk maken. De boodschap overbrengen. Duiden. Beter onthouden. En tekeningen hebben een hoge attentiewaarde.
Wil jij een tekening-op-maat? Een uitgebreide visual? Stuur me een mail, dan plannen we snel een gesprek om jouw wensen door te spreken.
Meer weten over de kracht van tekeningen? Lees dan hier verder.
Automatisch Mindfood ontvangen? Abonneer je op de nieuwsbrief van Mindmatterz, dan blijf je automatisch op de hoogte!