Communiceren met tekeningen is iets van alle tijden. Denk aan grottekeningen en je begrijpt wat ik bedoel. En toch is het anno nu behoorlijk ‘hot’ om visuele aantekeningen te maken. Mijn missie ‘iedereen in verbinding met zijn eigen creativiteit’ en ikzelf zijn daar ontzettend blij mee. En ergens verwondert het me ook. Want waarom nu pas staat deze manier van communiceren in het licht?

Voor iedereen
Visueel communiceren is echt voor iedereen een goed idee. Voor kinderen bijvoorbeeld. Het ordenen en wegen van informatie is immers veel belangrijker, effectiever en duurzamer dan het in het hoofd stampen van lappen tekst. Maar ook voor ouderen: onlangs heeft onderzoek aangewezen dat het opslaan van informatie door middel van tekeningen bij ouderen een nóg groter effect heeft: het visuele gedeelte van het brein blijft langer in tact dan de rest van het brein, en dit biedt perspectieven voor dementerende ouderen. Kortom: van tekenen word en blijf je een slimmer mens.

Structurizing tool
Een markante goeroe op het gebied van visuele communicatie is Brandy Agerbeck. Zij is heel helder over de functie van tekenen: “Drawing is your best thinking tool. And drawing is your best structurizing tool.” Voor wat betreft dat laatste: Mijn cursisten weten dat. Voordat ze ook maar één tekening op papier hebben gezet, hebben ze gestoeid met het structureren van hun verhaal. Door middel van post-its. Heel veel post-its. Structuur in de chaos van ideeën, standpunten, volgordelijkheid en gewicht van de informatie!

Thinking tool
Tekenen is ook een thinking tool: je onthoudt veel meer als je informatie tekent in plaats van schrijft. Dit is een waarheid als een koe, want meerdere malen wetenschappelijk onderbouwd. En juist deze constatering maakt het des te merkwaardiger dat er op scholen nog zo weinig functioneel wordt getekend. Wat zou het geweldig zijn als we kinderen al vroeg leren informatie op te slaan en te structureren door middel van tekenen? In Amerika gebeurt dat al veel. Als het aan Mindmatterz ligt krijgen ook Nederlandse kinderen binnenkort les in visuele communicatie. More to come!

Reassuring tool
Waar Brandy stopt bij tekenen als structurizing tool en thinking tool, ga ik als moeder van een zorgintensieve dochter een stapje verder: tekenen is ook een ‘reassuring tool’. Tekenen maakt mijn dochter rustig, of ze nu zelf tekent of anderen dat doen. Het verhaal: Wende heeft diverse extra uitdagingen. Zo heeft ze naast een verstandelijke beperking ook autistische eigenschappen. Dat alleen al maakt het voor haar al lastig informatie te laten afvloeien. En als je dat voegt bij haar taalspraakstoornis, dan snap je dat alles wat in haar hoofd zit (en dat is veel!) daar blijft zitten. Tot de vulkaan barst en vuur gaat spuwen. Hoe te voorkomen? Minder in het hoofd laten komen is een optie, maar daar denkt Wende anders over. Ze slaat alles op wat zij en haar groepsgenoten meemaken. Niets ontgaat haar en ze vergeet niets. Meer uit het hoofd laten gaan klinkt beter. Maar hoe?

Uit je hoofd
Samen met begeleiders proberen we er achter te komen wat er in haar hoofd omgaat en er hardnekkig in blijft zitten. Met een schuine blik op haar agenda de komende weken én met aanwijzingen van Wende zelf gaan we ordenen, structureren, verhelderen en duiden. Tekenen is dus een serieuze zaak, maar er wordt zeker gelachen. Want Wende geeft aan wie er een bril op moet (Nina) en wie er kort haar heeft (Jihan). Ze vertelt wie er met de fiets komt (Ruben) en wie met de auto (Lisanne). En ze geeft aan dat logopedie in de vakantie niet doorgaat (kruis er doorheen) en dat ze volgende week gaat zwemmen en dat we drinken mee moeten nemen (pakje fristi). Het resultaat: een kamer vol sketchnotes en een persoonlijk whiteboard dat vrijwel altijd gevuld is. Mijn dochter vaart er wel bij en tekent nu ook zelf om duidelijk te maken waar ze mee zit. Het klinkt allemaal heel simpel, maar het geeft haar rust, overzicht én regie. En dat is wat je wilt voor je kind, toch?