Twijfel, ik weet er alles van. En ook van wikken en wegen en van het bestuderen van beide kanten van de medaille. Als ik er aan terugdenk, word ik alweer moe. Want eindeloos piekeren is als een schommelstoel. Je hebt iets te doen maar je komt er geen steek verder mee. Mijn idee? Doen en ervaren.
De magie schijnt namelijk buiten je comfortzone te liggen. En in een positieve mindset. Denk Pipi: ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan.
Nu doe ik heel graag en veel, en dat is precies wat bij me past. Als ik twijfel of ik wel of niet iets moet doen of kan, dan probeer ik het gewoon. De gedachte die me dan helpt is de volgende: mijn wereld stort niet in als het niet lukt, of als het anders gaat dan gepland. You either win of learn, toch? Mijn wereld vergaat wel als ik altijd blijf denken in ‘what if’. Ik luister dus niet meer naar die overloze vergadering in mijn hoofd, maar trek mijn eigen plan.
Al doende ervaren ofwel ervarend leren. En dan blijk je opeens wél te kunnen schaatsen. Of meubelmaken. Of tekenen. De grootste eyeopener zit wat mij betreft niet in deze toffe skills maar in iets anders: als je na heel veel twijfelen toch iets probeert, en het lukt? Wat zegt dat dan over het slagen van al die andere dingen waar je nog aan twijfelt?
In de Tedtalk van Graham Shaw komt dit inzicht terug. Kijk dit filmpje vooral uit. Want Shaw heeft een les voor ons.
