Het is alweer even geleden: eerste kerstdag. Daar stonden we dan. Niet in kerstjurk maar een groot, wit, verre van elegant pak. Niet in een keuken met kookgerei in de hand, maar in Studio Mindmatterz, gewapend met een kwast. Geen gedekte tafel maar een vloer vol met schildersdoeken. Waarom? Omdat we weer een ‘pollockje’ gingen doen. In goed Nederlands: met verf gooien.
Dochter Wende was erbij met haar begeleider. Voor eerstgenoemde is zo’n pollockje gesneden koek. De ander keek zijn ogen uit. Waar Wende zich geen enkele zorgen maakte om eventuele vieze handen dan wel voeten, moest haar begeleider er écht even inkomen. Een wereld met verschil!
Ik zeg altijd dat mijn dochter andere beperkingen heeft dan wij. En dat klopt. Want waar zij moeite heeft met praten en begrijpen, vinden wij het soms moeilijk om in het NU te zijn. En waar zij het lastig vindt om te lezen en schrijven, hebben wij beperkende gedachten over onze creatieve kant.
Zo ook die 25 december 2019. Wende ging geroutineerd aan de slag. Verf uit een flesje spuiten. Daarna dikke vette klodders op het doek. Vervolgens met haar handen door de verf. Nog wat fijne lijntjes met een dunne verfstift. En tot slot de altijd-prijs-splashes: verschillende kleuren verf in een bekertje, beetje water erbij, piepklein beetje roeren. En dan het allerleukste, namelijk van een afstandje de verf tegen het doek smijten. Wende doet dat gewoon!
Nee, dan wij, inclusief haar begeleider: “Ik weet niet waar ik moet starten”, “Dit is niet mooi”, “Deze kleuren gaan niet zo goed samen”, “Ik ga opnieuw beginnen”, “Dit was dus echt zonde”. Allemaal belemmerende overtuigingen en stekeligheden van druktemaker Miss Perfect. Met als resultaat dat we niet écht loskwamen van de ambitie een fantastisch kunstwerk te creëren.
Het zal jullie niet verbazen: de mooiste artworks waren die van Wende. Haar doeken waren zichtbaar het resultaat van de ik-geloof-dat-ik-het-kan-gedachte. Die van ons waren meer een uitkomst van eindeloze discussies met onszelf. Wat kunnen we toch veel van elkaar leren! Er wordt wel eens gezegd “Geloof erin, dat is het begin”. Ik doe daar graag nog een schepje bovenop: Geloof dat je het kunt en je bent ver over de helft!